Edytujesz Max Payne 2: Upadek Maxa Payne'a

{{Gra
 |Tytuł        = Max Payne 2: Upadek Maxa Payne'a
 |Obraz        = Max Payne 2.jpg
 |Producent    = [[Remedy Entertainment]]
 |Wydawca      = [[Rockstar Games]]
 |Dystrybutor  = [[Cenega]]
 |Data wydania = PC: 15 października 2003 <br> Xbox: 25 listopada 2003 <br> PS2: 2 grudnia 2003
 |Silnik       = [[MAX-FX]]
 |Aktualna wersja = 1.01
 |Gatunek = Third-person shooter
 |Tryb gry = Jednoosobowy
 |Platforma = PC, Xbox, PS2
}}
'''Max Payne 2: Upadek Maxa Payne'a''' – gra typu TPS stworzona przez firmę [[Remedy Entertainment]] dla platform PC, Xbox oraz PlayStation 2. Max Payne 2 kontynuuje historię Maxa Payne'a, detektywa zamieszanego w zabójstwo w Nowym Jorku. Podobnie jak poprzednia część, gra została zrobiona w stylu filmu noir. Wykorzystano w niej, podobnie jak w części pierwszej, efekt tzw. [[Bullet Time]]. Upadek Maxa Payne'a został wydany przez Rockstar Games 15 października 2003 początkowo na PC, a później również na konsole. Gra została dobrze przyjęta przez krytykę i graczy, m.in. dzięki swojej wciągającej fabule.

== Fabuła ==
Akcja gry rozpoczyna się kilka lat po wydarzeniach z pierwszej części. Max jako detektyw [[NYPD]] zostaje pewnego wieczoru wezwany w sprawie strzelaniny w magazynach rosyjskiego gangstera – [[Vladimir Lem|Vladimira Lema]]. Okazuje się, że budynek został zaatakowany przez uzbrojonych po zęby pracowników firmy oczyszczającej. Policja sądzi, że czyściciele pracują dla lokalnych gangsterów, z którymi Vladimir od lat prowadzi wojnę. W trakcie pokonywania kolejnych etapów Max odkrywa, że są oni powiązani z o wiele niebezpieczniejszym przeciwnikiem. Jest nim tajne stowarzyszenie polityków zwane Wewnętrznym Kręgiem (organizacja znana jest z pierwszej części gry), kultywującym stare masońskie tradycje łącznie z morderstwami na tle politycznym. Teraz zaczyna likwidować wszystkich, którzy wiedzą o jego istnieniu. Na czarnej liście jest również Payne. Przed niebezpieczeństwem ostrzega go jego dawna znajoma, [[Mona Sax]], znana z pierwszej części gry. Okazuje się, że jest powiązana z działalnością [[Alfred Woden|Alfreda Wodena]] – byłego szefa organizacji. Max wbrew swoim przełożonym rozpoczyna prywatne śledztwo, które zakończy się spektakularnie krwawą strzelaniną w rezydencji Wodena.

== Rozgrywka ==
Główną cechą drugiej części gry ''Max Payne'' jest większy nacisk na rozgrywkę w stylu gier FPS. Max jest silniejszy i potrafi przeżyć większą ilość trafień przeciwnika. W dodatku oponenci są nieco słabsi niż w pierwszej części gry co powoduje że gra cechuje się niższym stopniem trudności. Kolejną cechą jest regenerujący się efekt Bullet Time. Wszystkie wersje gry (czyli platformy – PC, Xbox i PlayStation 2) oferują możliwość zapisu/odczytu stanu gry. Gra rozpoczyna się na najniższym stopniu trudności – wyższe są odblokowywane po ukończeniu całej gry. Istnieją dwa zakończenia gry – standardowe jest dostępne na wszystkich poziomach trudności, natomiast na ostatnim historia ma inny bieg wydarzeń.

== Bullet Time ==
Max Payne 2 wprowadza nową wersję efektu Bullet Time, który teraz nie tylko spowalnia akcję gry, ale również zwiększa szybkość Maxa i ilość wystrzelonych pocisków z broni. Gracz może zwiększyć efekt poprzez celne trafienia przeciwnika podczas trwania Bullet Time – podobny efekt występował w filmie Matrix.

Ułatwieniem w stosunku do pierwszej części jest stosunkowo szybka regeneracja efektu Bullet Time, dodatkowo niektóre akcje (jak zaatakowanie wroga zza rogu) w ogóle nie zużywają czasu Bullet Time.

== Grafika ==
Grafika w drugiej części została mocno podrasowana włączając w to tekstury o wysokiej rozdzielczości, szczegółowe modele postaci. Zaimplementowano obsługę Pixel Shader 1.1 co daje realistyczne odbicia i cienie. Ulepszono też system animacji twarzy.

W poprzedniej części gry twarze bohaterów były wzorowane i opracowywane na podstawie programistów z [[Remedy Entertainment]] – ze względu na niski budżet produkcji. Natomiast w drugiej części zatrudniono aktora [[Timothy Gibbs]]a, który stał się modelem dla kreowanej postaci Maxa Payne'a. Głosu postaci ponownie użyczył [[James McCaffrey]]. Modelem dla postaci Mony Sax stała się zawodowa aktorka [[Kathy Tong]]. Dzięki temu postacie w grze nabrały jeszcze większego realizmu.

== Fizyka ==
Jedną z większych różnic w stosunku do pierwszej części gry jest zastosowanie nowoczesnego silnika fizyki Havok (używanego też m.in. w grze Half-Life 2), dzięki któremu fizyka obiektów w grze jest dużo bardziej realistyczna niż w poprzedniej części. Gra korzysta z silnika Havok w wersji 2.0. Większość obiektów w grze posiada swoją masę, gracz może nimi manipulować – np. zestrzelić, przesunąć itp. Ciała wrogów zabitych przez gracza upadają zależnie od tego z jakiej odległości i z której strony gracz strzelał – zwiększa to realizm gry.

== Ścieżka dźwiękowa ==
Motywem przewodnim gry jest piosenka "[[Late Goodbye]]" wykonywana przez fiński zespół rockowy Poets of the Fall (piosenka pojawia się kilka razy w ciągu gry oraz na końcu).

Gra zasadniczo nie ma muzyki w czasie akcji, z wyjątkiem scenek filmowych – przerywników w ważnych momentach gry i punktach zwrotnych rozgrywki.

Partia głównego motywu muzycznego wykonywana na wiolonczeli jest dziełem Perttu Kivilaakso z grupy Apocalyptica.
[[Kategoria:Gry]]
[[es:Max Payne 2: The Fall of Max Payne]]
[[ru:Max Payne 2: The Fall of Max Payne]]
[[fr:Max Payne 2: The Fall of Max Payne]]
[[en:Max Payne 2: The Fall of Max Payne]]
[[de:Max Payne 2]]